Met een groots gebaar zet Cerfontaine zich in voor het minimaal verleggen van een uitvliegroute over Spaarndam. Niet dat deze directeur van Schiphol verantwoordelijk was voor de belofte dat het dorp ontzien zou worden na de ingebruikname van de Polderbaan. Hij wist zelfs nergens van. Maar die ‘verantwoordelijkheid’ neemt hij gewoon.

In de luchtvaartsector heeft niemand verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid is in de luchtvaartwereld een zwartepiet die je aan elkaar doorgeeft – overigens zonder hard feelings, voor begane fouten krijg je toch geen straf. De parasitaire groei van de luchtvaart is een kwartetspelletje tussen de directie Luchtvaart van het ministerie van Verkeer en Waterstaat, Schiphol, de Luchtverkeersleiding, het NLR, en de luchtvaartmaatschappijen.

Als er een foutje in een nieuwe wet staat, komt dat doordat buiten de schuld van het NLR en zonder dat Schiphol er iets aan kon doen, de directie Luchtvaart dacht dat het misschien wel goed was, want de LVNL had er ook niets over gezegd, en anders zou het toch zo sneu zijn voor al die mensen die hun goed betaalde hobby – vliegen, toch? – wat minder kunnen beoefenen. Zwarte piet eindigt bij: de samenleving.

Als er een vliegtuig neerstort is niemand verantwoordelijk, zelfs niet de verongelukte piloot, want dat zou wel eens kunnen leiden tot grote schadeclaims bij de luchtvaartmaatschappij. En luchtvaartmaatschappijen zijn klanten, dus die mag je niet boos maken. Zwarte piet eindigt bij: de samenleving.

Als een toestel midden in de nacht honderdduizenden mensen wekt, is niemand verantwoordelijk want in de wet staat niet dat het verboden is, en wat niet verboden is in de luchtvaartsector, mag. Wat wel verboden is mag trouwens ook. Zwarte piet eindigt bij: de samenleving.

Als je miljarden euro’s schade aan het milieu aanricht is dat niet de schuld van de wetgever, want die wist niet dat luchtvaart zo schadelijk is, ook niet de luchtvaartmaatschappijen die geld verdienen aan het verzieken van het milieu doordat ze niet belast worden met milieuheffingen zoals elk andere sector, want dan had de overheid die heffingen maar moeten opleggen. Zwarte piet eindigt bij: de samenleving.

Als de luchtvaartsector de normen voor veiligheid in de wet gigantisch overschrijdt, is de staatssecretaris van Milieu daar niet verantwoordelijkheid voor, vindt hij, maar hij is bereid verantwoordelijkheid te nemen door af te zien van de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van een paar honderdduizend mensen, waarschijnlijk toch geen CDA-stemmers. Snapt u? Zwarte piet eindigt bij: de samenleving.

Enzovoorts, enzovoorts.

O, o, wat zijn we een held als we – terwijl we helemaal niet verantwoordelijk zijn – ineens verantwoordelijkheid nemen voor zulke issuetjes. De toezegging van Cerfontaine is iedereen over twee jaar, als de man een ander deel van de samenleving aan het kapotmaken is, allang weer vergeten. Dan is er gelukkig niemand meer verantwoordelijk voor die belofte, dus kan hij gemakkelijk worden teruggedraaid. En over de verantwoordelijkheid voor de echte kwesties kwartetten de luchtvaartspelers ondertussen rustig verder.

Fijne sector, de luchtvaartsector: flink geld verdienen zonder enige verantwoordelijkheid. En wie draait ervoor op: de samenleving. Proost, jongens!

Arnan Oberski
www.vliegoverlast.nl