Oké, de luchtvaartwet verbiedt piloten en luchtverkeersleiders niet om honderdduizenden mensen wakker te maken, wakker te houden, de lucht te verontreinigen, de veiligheidrisico’s voor de mensen over wie ze heenvliegen te vergroten, kortom, om over de hele linie het leefklimaat in de verre omgeving van Schiphol (en van andere luchthavens in de wereld) te verzieken.

Ik weet ook wel dat er allerlei quasi-argumenten te bedenken zijn om dat te doen – hun eigen portmonnaie, de passagiers willen het zo graag, er is nu eenmaal een markt voor, als wij het niet doen, doet iemand anders het wel, het besturen van een vliegtuig is een prachtig beroep, het is goed voor de economie, herrie hoort er gewoon bij, herrie zit tussen de oren, enz enz.

Allemaal goed en wel, maar wat ik me altijd afvraag is: hoe komt zo iemand daar in ethische zin voor zichzelf mee weg? Ofwel: hoe vertel je het aan te kinderen? ‘Ik draag buitenproportioneel bij aan het verzieken van het leven van veel mensen’?

Hetzelfde geldt voor de personen van het ministerie van Verkeer en Waterstaat die hemel en aarde bewegen om de luchtvaartsector zo veel mogelijk vrij spel te geven. Wat beweegt deze mensen? Van de meeste van hen kun je niet eens zeggen dat ze er zelf beter van worden.

Telkens als er weer geheel legaal een jumbo om zes uur ’s ochtends over het (dan nog) slapende centrum van Amsterdam dendert, kan ik geen andere conclusie trekken dan dat de luchtvaartsector compleet van God los is. Er heerst daar geen ethiek, er heerst daar geen mentaliteit van rekening houden met anderen, het gaat er kennelijk alleen om jezelf en je portemonnaie. En het vliegtuig van vijf over zes bevestigt mij in die veronderstelling. En als ze na zevenen een tijdje niet meer overkomen, dan kun je er eigenlijk niet meer omheen dat de luchtvaartsector geheel buiten de maatschappij staat op ethisch vlak.

‘Er is de afgelopen jaren teveel naar de bewoners geluisterd,’ bralt de nieuwe woordvoerder van weer een lobbyorgaan van de luchtvaartsector – een dame die in vroeger tijden als minister een reputatie heeft opgebouwd van gebrek aan respect voor de samenleving en die een van de eersten was die aan de leiband van de luchtvaartsector liep. Zo iemand die wel de schade aanricht, maar zich er niet verantwoordelijk voor voelt.

Over normen en waarden gesproken.

Arnan Oberski
www.vliegoverlast.nl