Het crewbusje zet ons ruim op tijd af bij de terminal in Los Angeles en niet veel later staan we bij de incheckbalie om onze bagage in te checken. Terwijl ik met de purser de vluchtgegevens doorneem, reageert vlak achter haar een klein maar venijnig hondje op een vliegveldmedewerker in een geel reflecterend vest. Het kleine monster blaft zo hard, dat de arme purser een halve meter de lucht in-springt.
Bij haar landing probeer ik haar voorzichtig op te vangen en gerust te stellen. Dat lukt gedeeltelijk. Totaal aangeslagen keert ze zich om en vraagt met overslaande stem of dat kreng toevallig op onze vlucht zit. Volgens de incheckmevrouw is dat niet het geval en pas daarna haalt ze opgelucht adem. De opluchting blijkt van korte duur. Als we bij de gate aankomen, zit daar een mevrouw met een heel andere hond. Het is een zogenaamde hulphond, dat staat tenminste op het hesje dat de hond aanheeft. Volgens de regels mogen hulphonden altijd mee op de vlucht, tenzij ze gevaar zouden kunnen opleveren. Maar hulphonden zijn natuurlijk altijd hele lieve, welopgevoede beestjes. Toch kunnen we het niet helpen dat onze hele bemanning blijft staan en met grote ogen en open mond het beestje aanstaart. De emotionele hulphond van vandaag is een metershoge Deense Dog.
Met weemoed denken we aan het kleine keffertje van daarnet. Ik kan het gewoon niet geloven, een Deense Dog van zeker zestig kilo als hulphondje. Niet normaal!! Allerlei heftige scenario’s spelen door mijn hoofd. Wat als het beest het tijdens de vlucht op zijn heupen krijgt? Of wat als hij zijn behoefte in het gangpad gaat doen? Wat als andere passagiers gewoon bang voor het monster zijn? Samen met de purser nemen we de regels nog eens goed door en wat blijkt? Al deze scenario’s bie-den geen enkele basis voor het weigeren van servicehonden. Het is zelfs zo dat we verplicht zijn om een andere stoel aan te bieden als blijkt dat de ruimte bij de aangeboden stoel niet genoeg is voor de hond. Als de papieren in orde zijn en de hond zich rustig gedraagt, dan gaat hij gewoon mee. Ge-lukkig blijft de hond tijdens de vlucht rustig en is de eigenaresse bijzonder aardig en beleefd.
Tien uur later staan we in de aankomsthal op onze ingecheckte bagage te wachten. Naast mij staat een tevreden passagier met een vriendelijke Deense Dog. Toch ga ik nog eens precies uitzoeken hoe het allemaal zit. Of dit allemaal zomaar kan. De regels zijn nog niet overal even duidelijk. Het afge-lopen jaar kende een enorme toename van hulpdieren die aan boord van vliegtuigen worden meege-nomen. Niet alleen honden, maar ook egels, wasberen, slangen en kleine paardjes zijn al in het gang-pad gesignaleerd. Ik ga heel graag met mijn kleinzoons naar de kinderboerderij, maar om de kinder-boerderij in een vliegtuigcabine mee te nemen, is volgens mij echt geen goed idee.
Jan Cocheret
[email protected]
Deze column verscheen eerder in Luchtvaartnieuws Magazine. Lees iedere maand zijn nieuwste column in het magazine.
