Wanneer we het hebben over staatssteun voor luchtvaartmaatschappijen uit de Golfregio, is er geen beter bewijs dan nu met Qatar Airways. Met een investering van vele miljarden in vliegtuigen en kantoren over de hele wereld, staat die maatschappij nu min of meer aan de grond. Wat er nog vliegt heeft een lage bezettingsgraad en moet enorm omvliegen.
Geen enkele vliegmaatschappij in de wereld die zelf zijn broek moet ophouden kan dat lang volhouden. Het niet failleren van deze maatschappij kan alleen maar met overheidssteun.
De oorzaak van deze boycot van Qatar ligt geheel buiten de maatschappij Qatar Airways. Je ziet hoe fragiel de civiele luchtvaart is.
Nu de Brexit.
Groot Brittannië heeft ervoor gekozen om verder te gaan buiten de EU. Daarmee nemen ze vrijwillig afstand van heel veel zaken, bijvoorbeeld de steun van de EU bij problemen, bijvoorbeeld een boycot van British Airways wanneer er in het Britse parlement een beslissing wordt genomen die niet gepruimd wordt door wat voor een land dan ook. Ik noem maar wat, een uitspraak over Israël kan een boycot opleveren van alle Arabische landen. Dat kan British Airways ernstig schaden.
De back-up van de gehele EU ontbreekt dan volledig. Brexit is Exit, het was een vrijwillige keus van 37 procent van het electoraat en daar dat ook een meerderheid was van de kiezers, die de moeite namen om te gaan stemmen, wordt het uitgevoerd.
Ook is het mogelijk dat binnen de EU andere wetten gaan gelden voor luchtvaartmaatschappijen dan voor maatschappijen van buiten de EU. De Britten hebben daar straks geen enkele invloed meer op, tel uit je winst.
Voor Schiphol ligt een gouden toekomst als aankomstluchthaven voor vluchten van buiten naar binnen de EU en binnen het Schengengebied. Voorwaarde is wel dat Schiphol zijn nachtvluchten kan uitbreiden. Het vliegveld Lelystad lost geen enkel probleem op. Voor vliegverkeer overdag heeft Schiphol nog zeker ruimte voor nog eens 150.000 vliegbewegingen. Het wordt tijd dat de politiek gaat inzien dat de zee de toekomst is voor Schiphol.
Nu moet begonnen worden met het uitwerken van plannen voor een vliegveld in zee, daar is de ruimte en daar is geen overlast. Je moet de toekomst voor zijn, anders is de neergang nabij. Daarbij, de enorme omvang van het huidige Schiphol is over twintig jaar hard nodig voor woningbouw.
Nu is het aan de pensioenfondsen om in dit gat te stappen. Zij zitten op een vermogen van duizend miljard en meer, zij zoeken goed renderende investeringen. Welnu, wanneer de Nederlandse staat haar rendement garandeert gedurende de aanleg en de eerste tien jaar na de opening, dan zijn ze zeker bereid om hierin te investeren. Beter voorbeeld van een win-winsituatie is moeilijk te vinden.
Leuke taak voor een nieuw kabinet.
Paul Grove
[email protected]
