De Tu-144 was het Russische antwoord op de Frans-Britse Concorde. Het toestel vloog voor het eerst in 1968 – twee maanden eerder dan de Concorde – en werd pas in 1977 in commerciële dienst gesteld.

Nadat in 1978 een toestel crashte tijdens een testvlucht werd het type buiten dienst gesteld, na slechts 55 passagiersvluchten. Tot 1983 bleef de Tu-144 in gebruik voor vrachtvluchten.

De Concorde bleef in dienst tot 2003 maar werd evenmin een commercieel succes. Volgens Savelyev zijn beide vliegtuigen te vroeg op de markt gekomen. Hij ziet nu wel mogelijkheden voor de ontwikkeling van een rendabele supersonische jet, mede dankzij nieuwe technologieën en composieten.

Eerder dit jaar opperde de Russische president Poetin al het idee om een nieuw supersonisch verkeersvliegtuig te ontwikkelen. Dat deed hij nadat hij meevloog aan boord van de Tu-160, een supersonische bommenwerper. De Russische United Aircraft Corporation zegt al een ontwerp voor een supersonisch passagierstoestel klaar te hebben.

Amerikaanse initiatieven
In de Verenigde Staten wordt op dit moment al hard gewerkt aan nieuwe passagiersvliegtuigen die door de geluidsbarrière moet kunnen vliegen. Aerion ontwikkelt samen met onder meer Lockheed Martin de AS2, een zakenjet met een maximumsnelheid van Mach 1.4 (1837 km/u) en plaats voor maximaal twaalf passagiers.

Boom Supersonic wil vanaf 2023 een supersonisch vliegtuig voor 55 passagiers op de markt brengen. De maximumsnelheid zal Mach 2.2 (2.300 km/u) zijn. Diverse luchtvaartmaatschappijen, waaronder Virgin Atlantic, Japan Airlines en een niet nader genoemde Europese airline, hebben zelfs al tientallen van deze toestellen in optie.