Ik had van de Franse vliegersbonden wel wat meer realiteitszin verwacht. Waar gaat het over; men vindt een prijscompensatie van zeven procent over vier jaar te weinig. Bedenk wel, een percentage over een hoog salaris levert meer op dan over een laag salaris. Daar komt bij dat de jaarlijkse barometrische verhogingen er ook wel bij betrokken mogen worden. Die zijn over het algemeen al ruim voldoende om de prijsverhoging van de meest elementaire levensbehoeften op te vangen.
Wat is er aan de hand met de Fransen? Ze lijken wereldvreemd en dat zijn ze ook (mijn vooroordeel na twaalf jaar wonen in Frankrijk). Veel Fransen beperken hun wereldbeeld tot het Franse taalgebied, chauvinisme ten top. Ze zijn blijkbaar nog niet op de hoogte van wat zich afspeelt op het vlak van low cost airlines. Met Joon wordt een poging gedaan, maar goed bekeken is het maar een zeer beperkte low cost.
De stemming onder het personeel: 80 procent van de Air France-werknemers bracht zijn stem uit, 55 procent wees het voorstel af. 55 procent van 80 procent, dat is 44 procent van het totale personeel. Dus 45 procent heeft het voorstel niet afgewezen. Dat is 36 procent van het totale personeel. Maar de 20 procent die geen stem heeft uitgebracht, heeft het voorstel ook niet afgewezen. Goed bekeken heeft dus 56 procent van de Air France-werknemers het voorstel niet afgewezen.
Het blijft vreemd dat de CEO Air France, Jean-Marc Janaillac, zijn lot verbonden had aan de uitslag van de stemming. Ik vind dat wel heel kortzichtig, eigenlijk heel dom. Dat is in feite beïnvloeding van de uitslag. Werknemers hebben daar handig gebruik van gemaakt. Het ging hen niet meer over wel of niet akkoord gaan met het salarisvoorstel, maar over het vervangen van hun, door de politiek min of meer geparachuteerde CEO, waar ze niet al te veel compassie mee hebben.
Het personeel van Air France is ziende blind. De enorme concurrentieslag die nu plaatsvindt kan toch geen werknemer ontgaan? Een grote onderneming, en dat mag je Air France toch noemen, heeft de kracht om met kleine veranderingen groot resultaat te bereiken. Wanneer je steeds weer met elke beslissing in de wielen gereden wordt door notabene je eigen werknemers, dan vraag ik me af wat er aan de hand is.
Het basisprobleem is, denk ik, kennis van zaken. Werknemers van Air France begrijpen niet hoe precair hun situatie is. Jezelf boven de rest van de samenleving verheven voelen wil niet zeggen dat je dat ook bent. Je bent een gewone werknemer die voor geld werk aanbiedt. Wanneer je het geboden geld niet voldoende vindt, stap dan op, maar verziek niet het bedrijf waarvoor je werkt. Wanneer je vindt dat je het zelf beter kan, begin dan een luchtvaartmaatschappij. Laat het zien en betaal het personeel wat je nu eist.
Ik hoop dat langzaam maar zeker bij de tegenstemmers het besef groeit dat ze met het kapot staken van hun werkgever niets bereiken, erger het zal een boemerang blijken te zijn.
De beweging ‘Tous Air France’ geeft mij weer enige hoop.
Paul Grove
[email protected]
