Vliegen is een beetje vreemd beroep. Je werkt bij een luchtvaartmaatschappij, maar je bent er nooit. Als je niet hoeft te vliegen dan ben je er niet, dat is duidelijk. Maar als je wel moet vliegen, dan ben je er ook niet. Dan zit je namelijk in een vliegtuig. Of in een hotel, of in een bus op weg naar dat hotel. Of juist in een bus op weg naar het vliegveld.

Het contact tussen vliegers en luchtvaartmaatschappij verloopt tegenwoordig via e-mail en computers. Alle gegevens over schema, overnachtingen, salaris, regelgeving en ook weer alle wijzigingen daarop komen binnen op het scherm van je computer, smartphone of iPad. Het is daarom niet ongebruikelijk dat je je directe baas gedurende je hele carrière vrijwel nooit in levenden lijve tegenkomt. Ik denk zelfs dat het bij een maatschappij van enige omvang regelmatig voorkomt dat er vliegers zijn die niet eens weten hoe hun chef eruitziet.

Aan de andere kant is een gezagvoerder de baas in het vliegtuig dat hij voor zijn maatschappij mag besturen. Dat is een enorme verantwoordelijkheid. In jouw handen ligt het lot van honderden passagiers, tientallen bemanningsleden, maar natuurlijk ook het aanzien van de luchtvaartmaatschappij waarvan het logo op de staart van jouw vliegtuig geschilderd is. Als gezagvoerder ben je een van de allerbelangrijkste vertegenwoordigers van de luchtvaartmaatschappij on the road, om het maar eens even zo te noemen.

Aangezien het kantoor van een piloot altijd ergens anders is dan het kantoor van zijn baas en aangezien de meeste vliegers op precies hetzelfde contract werken, is het als individuele vlieger vrij zinloos om over zijn eigen arbeidsvoorwaarden te gaan praten. Hier komt de belangrijkste rol van een vakbond in beeld. Het zijn collega's die aan de ene kant precies weten wat het vliegersvak inhoudt, maar aan de andere kant ook op hun plek zijn aan de onderhandelingstafel in de directiekamer van luchtvaartmaatschappijen, vooral als het over arbeidsvoorwaarden gaat.

Ik heb nooit begrepen waarom er luchtvaartmaatschappijen zijn die niet met een vakbond willen praten of die zelfs proberen tegen te houden dat piloten zich organiseren via een bond. Helemaal onbegrijpelijk is het dat er blijkbaar maatschappijen zijn die hun piloten niet als werknemer in dienst willen nemen, maar ze min of meer dwingen om een eigen bedrijfje op te zetten waarmee ze via een soort nul-uren contract te werk gesteld kunnen worden. Zo houd je die lastpakken tenminste op afstand en hoef je ze ook niet te betalen als ze niet vliegen omdat ze weer eens ziek zijn.

Piloten zijn voor iedere maatschappij uiterst belangrijke medewerkers. Het zijn de visitekaartjes van de luchtvaartmaatschappij. Natuurlijk zijn vliegers aan de andere kant ook gewone mensen, die zich als werknemer willen inzetten voor hun maatschappij. Behandel ze dan ook zo!

Voor meer informatie kijk op: www.facebook.com/ryanairpilotgroup2013

Jan Cocheret
[email protected]