Eens even iets heel anders. Een collega-columnist van Flakkee Nieuws, een krantje op Goeree-Overflakkee vindt dat de problemen rond onze KLM en Transavia niet meer benoemd mogen worden. "Gaap", schreef hij in een reactie op mijn laatste column over de problemen met de Franse heerschappij, en aanvullend ook nog de vraag of ik wellicht geen luchtvaartjournalist meer ben maar "bezoldigd werknemer van de KLM", waarvoor ik het dit keer opnam in tegenstelling tot in vele andere columns.
Columnist K.V. weet het nu allemaal wel, toeterde hij via internet rond. Laten rusten dus nu maar? Nooit! Maar om hem een beetje tegemoet te komen in de aanzwellende kerstsfeer toch nu maar iets heel anders.
Meewerken aan een tv-uitzending is feitelijk altijd te kort. Altijd wilde je nog meer zeggen. Zo ook recent toen ik als luchtvaartjournalist gast was in Studio Powned met talkshow host-nieuwe-stijl Rutger Castricum. Het onderwerp: de vliegellende en de vele vragen na de crash van het Russische toestel, kort na het opstijgen in Sharm-el-Sheik.
Maar goed, de crash dus in de Egyptische woestijn, waarvoor Poetin in tegenstelling tot bij "onze" MH17 zoveel rouw en hulp toonde. Nu wat ik in de tv-uitzending nog had willen zeggen, maar de klok was onverbiddelijk.
Nadat uit de wrakstukken in de Egyptische woestijn een aanslag duidelijk leek, staakte de ene luchtvaartmaatschappij wel alle vluchten naar Sharm-el-Sheik, de ander (nog) niet. Sommige maatschappijen bleven wel doorvliegen naar andere toeristische hotspots in Egypte, zoals Hurghada, Marsa Alam en Cairo, alsof IS een aanslag tot Sharm-el-Sheik zou beperken. Sommige concurrenten stopten hun vluchten naar meer of alle bestemmingen in Egypte.
Voor passagiers geen touw meer aan vast te knopen. Wie een paar weken na de ramp, bekomen van de eerste schrik, een reis naar de zon op één van die bestemmingen boekte, bleek gedwongen wel te gaan, zolang daarop door maatschappijen wordt gevlogen. Of anders, geld kwijt!
Gratis annuleren is alleen mogelijk na een negatief reisadvies dat door het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt afgegeven. Wat daar de afwegingen voor zijn, is onduidelijk. Vaak wordt afgegaan op de berichten van onze plaatselijke ambassadeur. Soms wellicht op die van de inlichtingendiensten. Soms tellen mogelijk economische belangen.
Achter de schermen bestaat bij de luchtvaartmaatschappijen in ons land zware kritiek op de gebrekkige uitwisseling en centrale coördinatie van risicoinformatie- en analyses. Zij eisen een strikt gereguleerde uitwisseling met een leidende rol voor de overheid. In de conclusies van der Onderzoeksraad voor de Veiligheid is daarop ook aangedrongen. Niks meer van gehoord...
Nu valt het met de uitwisseling van kritische informatie bij de veiligheidsdiensten nog enigszins mee. De grootste kritiek bestaat op het ministerie van Buitenlandse Zaken dat daaraan slechts zelden en mondjesmaat een bijdrage blijkt te leveren. En dus ontbreekt de zo cruciale coördinatie, waarop de luchtvaartsector al lange tijd aandringt.
De minimale inlichtingen, die af en toe wel door het ministerie worden verstrekt, “beschouwen we als toevallige bijvangst”, verzekeren veiligheidsfunctionarissen in onze luchtvaartsector, waar nu zoveel mogelijk zelf risicoanalyses worden gemaakt.
En zolang er dus geen negatief of beperkt reisadvies voor reisbestemmingen bestaat, moeten reizigers “gewoon” op pad. Ook als het onbezorgde vakantiegevoel ontbreekt. Dan hangt het af van coulance, zoals sommige reisorganisaties soms gelukkig laten blijken. Hulde, maar geen zekerheid.
De reis- en luchtvaartsector zoud zich toch nog eens kritisch over dit probleem moeten buigen. Reizigers zijn nu in veel opzichten bijna overdreven verzekerd. Om maar wat te noemen - reis- en annuleringsverzekeringen, Calamiteitenfonds voor evacuatie en annulering bij ellende op de bestemmingen en het Garantiefonds bij faillissementen van reisbedrijven. Overigens stuk voor stuk betaald door de consument met premies of toeslagen op de reissom.
Wat zou het mooi zijn als er één alles overkoepelende reisverzekering zou komen, inclusief een verzekeringsgarantie van het vakantiegevoel.
Waar dat beetje warmte in de winter nog 'dichtbij' en betaalbaar kan worden gevonden is op zich al een probleem. Egypte, Israël, Jordanië, Marokko, Tunesië? Of misschien Turkije met vluchtelingen- en oorlogsproblemen? Of wellicht Griekenland, met massa’s vluchtelingen en zwemvesten op de zonovergoten stranden?
Blijven over de Canarische Eilanden, de Kaapverdische Eilanden misschien? Of de spaarpot voor een (nog) wel onbezorgd reisje naar de Antillen of Azië?
Help de vakantieganger de winter door….!
Arnold Burlage
[email protected]
