Ooit kochten we een vliegticket en dat was het dan. Met desnoods vier koffers inchecken op het vliegveld en daarna langs de taxfree winkels naar het vliegtuig. Eenmaal in de lucht kreeg je een eenvoudige, doch voedzame maaltijd en als je onderweg nog wat taxfree wilde kopen, dan maakte je een keus uit het inflight magazine. Maar buiten de aankoop van het ticket en je eventuele taxfree aankopen, hoefde je verder nergens meer je portemonnee te trekken.
Hoe anders is dat tegenwoordig. Bij vrijwel alle maatschappijen moet je wel iets bijbetalen. Is het niet voor het gebruik van een creditcard, dan is het wel voor het inchecken van bagage of voor het uitkiezen van een stoel met extra beenruimte. Steeds vaker moet je betalen om aan boord iets te kunnen eten of drinken. Het is duidelijk waar het naartoe gaat. Het is ook duidelijk dat juist de klassieke grote nationale luchtvaartmaatschappijen met deze ontwikkelingen worstelen. Van oudsher kreeg je daar die eenvoudige, doch voedzame maaltijd en kon je drinken zoveel je wilde. Maar ja, aan alles zit een prijskaartje.
De kampioen in deze tak van sport is de Amerikaanse luchtvaartmaatschappij Spirit Airlines. Zij begonnen acht jaar geleden als eerste met het rekenen van een paar dollar voor het inchecken van bagage, maar inmiddels hebben ze hun 'bare fare' model zover doorgevoerd, dat je bij hen werkelijk voor alles moet betalen. Ze noemen zich dan ook trots de ultra lowcost airline. Dat wilde ik ook wel eens meemaken en vorige maand was het zover. Ik moest van Los Angeles naar Houston en Spirit had een vlucht die precies in mijn schema paste.
De vrolijke gele website van Spirit maakte al meteen duidelijk dat we hier op bezoek zijn in het kosmische centrum van de 'bare fare', de kale kaartjes zal ik maar zeggen. Hoe duidelijk wilt u het hebben? De kale ticketprijs was 26 dollar, maar inclusief de kosten voor brandstof (57 dollar) en - zoals ze het zelf noemen- de centjes die de regering afpakt (19 dollar) zaten we al snel op 102 dollar. Tel daarbij dertig dollar op voor ruimbagage en zelfs vijfendertig voor bagage die mee aan boord gaat en dan mogen we nog even een stoel uitkiezen. Alle stoelen hebben een prijs. De goedkoopste zijn negen dollar en het loopt op tot 21 dollar voor de stoelen met de meeste beenruimte. Geen van de stoelen kan overigens naar achteren en inflight entertainment kennen ze ook niet. Het is veel leuker om weer eens gezellig ouderwets met je buurman of buurvrouw te praten, aldus de website zonder dat een rugleuning jouw bewegingsvrijheid beperkt.
Uiteindelijk mocht ik ruim tweehonderd dollar aftikken, omdat het online betalen per creditcard ook weer extra werd belast. Gelukkig had ik de instapkaart wel thuis uitgeprint anders was ik nog eens tien dollar extra kwijt geweest. De vlucht zelf verliep uiterst soepel. Omdat bijna niemand handbagage had, verliep het instappen veel sneller. Alles ging perfect op tijd en tijdens de vlucht was er genoeg te eten en te drinken. En als ik net als vroeger vier koffers had willen inchecken dan was dat ook geen probleem. Als je maar betaalt! Vier extra koffers voor 325 dollar.
Omdat je precies krijgt wat je verwacht, zie je juist bij deze ultra lowcost maatschappijen bijna alleen maar blije gezichten. Ik weet precies waar het naartoe gaat: Betalen Pannenkoek!
Jan Cocheret
[email protected]
