Ik heet Jan. Dat is een hele gewone Hollandse naam en ik heb er eigenlijk nooit problemen mee gehad. Dat is wel een beetje veranderd sinds ik de wijde wereld ben ingetrokken. Als ze me in een Amerikaans restaurant vragen wie ze op de wachtlijst mogen schrijven en ik zeg Jan, dan zie ik mijn naam meestal als Jam op de lijst verschijnen.
Bij mijn luchtvaartmaatschappij werk ik samen met mensen uit meer dan honderdtwintig landen en veel van die collega’s hebben ook naamperikelen. Sommigen kiezen voor een simpele oplossing: ‘Hi my name is Eun Ah Jiang, but you can call me April.’ Anderen hebben zelfs officieel hun naam veranderd in iets dat internationaal lekker bekt: Charly, Sue of Sylvia.
Ik heb heus ook wel eens een poging gedaan om mijn naam te veranderen. JC of JayCee klinkt wel lekker en het zijn mijn initialen, dus dat leek me nog het meest voor de hand liggen. Bovendien kom je er internationaal gezien heel aardig mee weg. Maar het lukt me gewoonweg niet om het door te zetten en ik heb me er eigenlijk al bij neer gelegd dat het voorlopig Jan is. Tegenwoordig reageer ik op alles dat ook maar een beetje op Jan lijkt. Jean, Yann, Juan, John, Sjan, ik vind het allemaal goed. Het gaat uiteindelijk niet om de vorm, maar om de inhoud.
Toch zou ik alle mensen die op dit moment in blijde verwachting zijn, willen oproepen om in ieder geval eventjes na te denken over de consequenties van een naam. De kans dat jouw kind in de toekomst met buitenlanders of het buitenland te maken krijgt, is in deze tijd van reizen en globalisering onvermijdelijk. Hoe leuk Sterre, Teun en Wieneke ook zijn, ze beginnen al gelijk met een achterstand. Het hoeft echt niet meteen Kevin, Wesley of Chantale te worden. Er zijn ook internationale namen die het in Nederland gewoon lekker doen. Denk aan Annette en Suzanne of David en Chris.
In sommige landen hebben namen een speciale betekenis. Noelle is er zo een. En van iemand uit Ghana die Kofi heet, weet je dat hij op een vrijdag geboren is. Maar waar denk je nou aan als ouders hun drieling Chardonnay, Sherry en Brandi noemen? Als het jongetjes waren geweest, dan was het misschien Johnny, Jack en Jim geworden. In alle gevallen is het eerste enthousiaste kraambezoek vast van Tio Pepe en Tia Maria.
Jan Cocheret
[email protected]
