Nu de KLM eindelijk een partner heeft gevonden is het tijd om even opgelucht adem te halen, de directie een doos Merci te sturen, vervolgens in de greep van pure Francofilie een flesje Merlot te ontkurken en met onze maîtresses een rendez-vous te beleggen in een klein Parijs’ hotelletje.
Binnen ´s werelds oudste luchtvaartmaatschappij was het hommeles. De winsten bleven uit en de kosten werden te hoog. Bijna tachtig procent bezettingsgraad en niet uit de kosten kunnen springen, déjà vu?
De milieutijgers en een enkeling uit Zwanenburg of een ander gesubsidieerd dorp vonden het uiteraard best dat de Koninklijke ten onder dreigde te gaan, maar dat waren de enigen. Het zou de KLM toch niet zo vergaan als Fokker en DAF? Gezien het tempo waarin de luchtvaartmaatschappij haar geld in een schijnbaar bodemloze put aan het storten was, leek de teloorgang van nog een Hollandsch glorie steeds reëlere vormen aan te nemen. Er moest dus iets gebeuren om de Blauwe Club te redden.
Terwijl aan de ene kant het bedrijf grondig gesaneerd werd, zocht aan de andere zijde de directie koortsachtig naar een huwbare partner. Een betrouwbare dit keer.
Na een periode van radiostilte kwam het grote nieuws: Er is een fusie op handen tussen twee van de meest toonaangevende luchtvaartmaatschappijen in Europa: KLM en Air France. Reden genoeg tot een voorzichtige blijdschap, we waren gered dacht ik. Maar ik had ongelijk! Kranten kopten commentaren van deskundigen als ex-KLM directeuren, economen, profvoetballers, artiesten, noem maar op. De zwaan werd gebraden opgediend in Parijs aldus de stuurlui aan de wal.
Zelfs mijn collegae vliegers, doorgaans tamelijk moedig en onderkoeld heldhaftig liep het dun door de broek. De angst voor het onbekende sloeg toe, de onzekerheid over geld, woonplaats en status. Alimentaties gaan onbetaalbaar worden. Sportauto? Een deux chevaux!
Ledenraadsleden van de vliegervakbond VNV stapten met veel herrie op, want de Franse piloten staan natuurlijk te popelen om als gezagvoerder plaats te nemen in een Boeing of Airbus, waarschijnlijk ten koste van de promotie van een Nederlandse vlieger. Wat dat betreft zullen de Fransen zich niet anders gedragen dan de Nederlanders. Bijna kreeg de angst mij ook te pakken. Zie ik het dan zo verkeerd? Nee dus! In welk land in Europa is de ontwikkeling van de luchtvaart zo hoog als in Frankrijk? Logistiek gezien ligt Parijs naast de deur. De HSL is volop in ontwikkeling, Roissy als uitwijkhaven voor Schiphol en omgekeerd, logisch! Wel eens in Engeland geweest, het grootste openluchtmuseum ter wereld? Hadden we liever overheerst willen worden door de imperialisten van het eerste uur, British Airways? De vrouwen daar wel eens goed bekeken?
Leo van Wijk noemt zichzelf een straatvoetballer. Ik ben blij dat Onze Leo in Parijs het winnende doelpunt heeft gescoord. De komende vijf jaar verandert er nog niets, en blijft de KLM de KLM. Voorlopig. En daarna waarschijnlijk ook, maar wel met het hoofdkwartier in Parijs. Laten we er nu maar gewoon aan wennen, proberen om een beetje Frans te worden, wat joie de vivre te ontwikkelen, misschien de taal leren spreken, altijd handig.
Laat ik zelf het voorbeeld geven. Ik zit in de TGV met mijn belle Sabine, onderweg naar het Gare du Nord, alwaar wij de metro zullen nemen naar het Quartier Latin, genietend van het leven en l’amour. Naïef? Misschien. Maar niets doen was geen optie en Britten kunnen niet koken.
Andy Zurhaar
Verkeersvlieger
